Per element worden de actuele helpende en hinderende kanten in enkele kernwoorden aangeven.
Beweeg je muis over de tekening om uitleg te krijgen over de verschillende elementen, of tik een element aan op je smartphone of tablet
Gedrag
De aanmeldingsklachten en het algemene functionerenOmgeving
De omstandigheden, thuis, op school, op het werk en in de wijdere omgeving (zoals vrije tijdsbesteding, vrienden, familie, sociale media) en betrokken hulpverleningRelationele stijl
De persoonlijke relationele stijl, de gebruikelijke omgang met anderen en met zichzelfEmoties
De emoties en stemmingGedachten
Het gedachtepatroon, het cognitief functioneren en taalLichaam
Het lichamelijk functioneren en aanleg, temperamentEenheid en evenwicht
In vaktaal: integratie, ik sterkte, persoonlijkheidsstructuurCirkel
De voortgaande, circulaire beïnvloeding, interactie op gedragsniveau van de persoon en de omgeving onderlingEen tekening die betekenis krijgt
Naast de dialogische benadering in taal van de hulpvrager(s) gedurende het gehele zorgproces is visuele ondersteuning van deze dialoog essentieel, met name tijdens het adviesgesprek en de behandelingsevaluaties. De hulpverlener tracht het perspectief van de hulpvrager(s) en dat van de hulpverlening te verenigen in een synthese, een verhaal dat voor alle betrokkenen betekenisvol en hoopgevend is en richting geeft aan de behandeling. De hulpverlener brengt in dialoog samen met de hulpvrager(s) via kernwoorden in begrijpelijke taal de professionele inzichten en adviezen en de ideeën, voorkeuren, behoeften en verwachtingen van de hulpvragers in beeld. De synthese van perspectieven wordt uitgetekend bij voorkeur op een white-bord of flap-over (eventueel op een blad papier) in de vorm van een plaatje. Het ‘totaalplaatje’, dus niet alleen de persoonsgebonden aspecten, maar juist de interactie met de omgeving (inclusief de hulpverlening) en de omgevingskenmerken, komen op een voor de hulpvragers inzichtelijke en uitzicht biedende wijze in beeld. Dit plaatje vormt als het ware een extra element in de kamer. Hierdoor ontstaat in meerder opzicht therapeutisch bruikbare beweging. De hulpverlener schaart zich letterlijk en figuurlijk naast de hulpvragers en richt met hen de blik op wat speelt. Samen wordt nagegaan hoe diverse aspecten samenhangen, waar de hulpvragers het niet meer krijgen geregeld en waar openingen voor verandering liggen volgens de principes van gedeelde besluitvorming.